Lipiec miesiącem szczególnej czci Krwi Chrystusa

1 lip­ca zgro­ma­dze­nia żyją­ce według ducho­wo­ści Krwi Chry­stu­sa obcho­dzą uro­czy­stość Prze­naj­droż­szej Krwi Chry­stu­sa. Cen­trum kul­tu sta­no­wi ado­ra­cja i komu­nia eucha­ry­stycz­na, a tak­że roz­wa­ża­nia momen­tów prze­la­nia Krwi przez Chry­stu­sa zawar­te w litur­gii i Piśmie Świę­tym. Publicz­ną i pry­wat­ną for­mą modli­twy może być tak­że Lita­nia do Naj­droż­szej Krwi Chry­stu­sa Pana.

Św. Jan XXIII ogło­sił w 1960 r. list apo­stol­ski „Inde a Pri­mis” o roz­sze­rza­niu nabo­żeń­stwa ku czci Prze­naj­droż­szej Krwi Pana Nasze­go Jezu­sa Chry­stu­sa. W ten spo­sób Ojciec Świę­ty zachę­cał wier­nych, aby w lip­cu tema­tem swych roz­my­ślań uczy­ni­li Krew Chry­stu­sa. „Nie­chaj roz­wa­ża­ją o nie­sły­cha­nie obfi­tej i nie­ogar­nio­nej war­to­ści tej Krwi praw­dzi­wie naj­droż­szej” – pisał i przy­po­mniał o sied­miu momen­tach, w któ­rych Jezus prze­le­wał swo­ją krew. Były to: obrze­za­nie, modli­twa w Ogrój­cu, biczo­wa­nie, uko­ro­no­wa­nie cier­niem, dro­ga krzy­żo­wa, przy­bi­cie do krzy­ża i prze­bi­cie boku włócznią.

„Ta sama Krew Boża pły­nie we wszyst­kich sakra­men­tach Kościo­ła, dla­te­go nie tyl­ko słusz­ną jest rze­czą ale wiel­ce spra­wie­dli­wą, aby tej Krwi skła­da­li wszy­scy odro­dze­ni w jej zbaw­czych stru­mie­niach hołd ado­ra­cji, podyk­to­wa­nej wdzięcz­no­ścią i miło­ścią” – czy­ta­my w papie­skim liście.

Papież pokre­ślił, że cen­trum ado­ra­cji Krwi Chry­stu­sa jest chwi­la jej pod­nie­sie­nia pod­czas ofia­ry Mszy św., a swe prze­dłu­że­nie znaj­du­je ona w akcie Komu­nii eucha­ry­stycz­nej. „I tak uzdol­nie­ni chrze­ści­ja­nie idą na spo­tka­nie codzien­nych wyzwań i prze­ciw­no­ści, zboż­nych wyrze­czeń, a cza­sem same­go męczeń­stwa” – pisał Jan XXIII.

Wiel­kim czci­cie­lem i pro­pa­ga­to­rem tego kul­tu był ks. Kasper del Bufa­lo, któ­ry w 1815 r. zało­żył Zgro­ma­dze­nie Misjo­na­rzy Krwi Chry­stu­sa. Nie­speł­na dwa­dzie­ścia lat póź­niej pod wpły­wem jego kazań powsta­ło zgro­ma­dze­nia Sióstr Ado­ra­to­rek Prze­naj­droż­szej Krwi Chrystusa.

Uro­czy­stość poświę­co­na Prze­naj­droż­szej Krwi Jezu­sa Chry­stu­sa się­ga swy­mi korze­nia­mi do corocz­nych obcho­dów zwią­za­nych z reli­kwia­mi prze­cho­wy­wa­ny­mi w koście­le San Nico­la in Car­ce­re w Rzy­mie, któ­re według tra­dy­cji są skraw­kiem płasz­cza set­ni­ka, któ­ry prze­bił włócz­nią Ukrzy­żo­wa­ne­go, aby upew­nić się o Jego śmierci.

10 sierp­nia 1849 r. Pius IX roz­sze­rzył na cały Kościół świę­to Prze­naj­droż­szej Krwi nasze­go Pana Jezu­sa Chry­stu­sa, któ­re było obcho­dzo­ne w pierw­szą nie­dzie­lę czerw­ca. Pius X w 1914 r. usta­lił datę litur­gicz­nych obcho­dów na dzień 1 lip­ca. W 1934 r. Pius XI pod­niósł te obcho­dy do stop­nia uroczystości.

Po refor­mie Paw­ła VI Krew Chry­stu­sa czczo­na jest w całym Koście­le w uro­czy­stość Naj­święt­sze­go Cia­ła i Krwi Chry­stu­sa, czy­li Boże Cia­ło. Zgro­ma­dze­nia, żyją­ce według ducho­wo­ści Krwi Chry­stu­sa, obcho­dzą jed­nak świę­to Prze­naj­droż­szej Krwi Chry­stu­sa 1 lip­ca jako uroczystość.