Ks. B. Wit­kow­ski cpps, H. Połu­jań­ska WKC, B. Błasz­czyk WKC

Temat IX for­ma­cyj­ny WKC 2014/15:

Dzięk­czy­nie­nie za Rodzi­nę Krwi Chrystusa(Wspólnotę Krwi Chry­stu­sa, Zgro­ma­dze­nie Misjo­na­rzy Krwi Chry­stu­sa Inne Zgromadzenia…).

Skró­ty:

WKC- Wspól­no­ta Krwi Chrystusa

CPPS- Zgro­ma­dze­nie Misjo­na­rzy Krwi Chrystusa

ASC- Zgro­ma­dze­nie Sióstr Ado­ra­to­rek Krwi Chrystusa

MSC – Sio­stry Misjo­nar­ki Krwi Chry­stu­sa 

  1. Zarys histo­rycz­ny WKC, CPPS, ASC, MSC innych Zgro­ma­dze­niach Krwi Chry­stu­sa na świecie.

Patrząc od stro­ny histo­rycz­nej Wspól­no­ta Krwi Chry­stu­sa powsta­ła pod nazwą Poboż­ne­go Brac­twa Prze­naj­droż­szej Krwi Chry­stu­sa przy Koście­le św. Miko­ła­ja w Wię­zie­niu (san Nico­la In Car­ce­re) w Rzy­mie ósme­go grudnia1808 roku. Ducho­wą inspi­ra­cją powsta­nia tej Wspól­no­ty była obec­ność od 1708 roku w tym koście­le reli­kwii świę­tej Krwi Pań­skiej, któ­rą prze­ka­za­ła na to miej­sce rodzi­na Savel­lich. Człon­ko­wie tego Brac­twa pod prze­wod­nic­twem duchow­nych księ­dza rek­to­ra tego kościo­ła Fran­cisz­ka Alber­ti­nie­go nie tyl­ko mie­li nabo­żeń­stwo do Prze­naj­droż­szej Krwi, ale tak­że peł­ni­li dzie­ła miło­sier­dzia wzglę­dem biednych.

To Brac­two Prze­naj­droż­szej Krwi, kie­dy zosta­ło wynie­sio­ne do god­no­ści Arcy­brac­twa przy­czy­ni­ło się istot­nie do powsta­nia Zgro­ma­dze­nia Misjo­na­rzy Krwi Chrystusa(CPPS) pięt­na­ste­go sierp­nia 1815 roku. Dało ono przede wszyst­kim ducho­wość Krwi Chry­stu­sa i przez nasze­go Zało­ży­cie­la św. Kaspra del Bufa­lo zgro­ma­dzi­ło wokół niej tzw. Pra­cow­ni­ków Ewan­ge­licz­nych (księ­ży die­ce­zjal­nych ks. Gaeta­no Bona­nie­go). Ci kapła­ni pra­gnę­li wspól­nie wyru­szyć na misje ludo­we i przez nie odno­wić ówcze­sny Kościół włoski.

To co łączy WKC ze Zgro­ma­dze­niem Sióstr Ado­ra­to­rek Krwi Chry­stu­sa, to wspól­na ducho­wość i fakt, że nasi Zało­ży­cie­le, spo­tka­li się w rodzin­nej para­fii św. Marii de Mat­tias w Val­le­cor­sa we Wło­szech pod­czas misji ludo­wej, któ­rą pro­wa­dził ks. Kasper del Bufa­lo w 1822 roku. Wte­dy to w mło­dej Marii de Mat­tias rodzi się powo­ła­nie pój­ścia za Chry­stu­sem pod sztan­da­rem Boskiej Krwi. Doj­rze­wa­jąc to powo­ła­nie pod okiem doświad­czo­ne­go kie­row­ni­ka ducho­we­go ks. Gio­van­nie­go Mer­li­nie­go CPPS dopro­wa­dzi­ło do zało­że­nia w Acu­to Zgro­ma­dze­nia Sióstr Ado­ra­to­rek Krwi Chry­stu­sa czwar­te­go lute­go 1834 roku. Obec­nie CPPS i ASC to osob­ne Zgro­ma­dze­nia dzia­ła­ją­ce w Koście­le współ­pra­cu­ją­ce ze sobą w wie­lu kra­jach świa­ta na róż­nych płasz­czy­znach, min. w apo­stol­stwie, czy w pro­wa­dze­niu WKC.

Misjo­nar­ki Krwi Chry­stu­sa powsta­ły na grun­cie pol­skim czter­na­ste­go wrze­śnia 1987 roku w Czę­sto­cho­wie w Domu św. Kaspra Misjo­na­rzy Krwi Chry­stu­sa. Ich Zało­ży­cie­lem był ówcze­sny misjo­narz CPPS ks. Win­fried Werm­ter, któ­ry prze­szcze­pił tak­że Misjo­na­rzy Krwi Chry­stu­sa z Pro­win­cji Nie­miec­kiej do Pol­ski. Patro­nem MSC jest nasz Zało­ży­ciel św. Kasper del Bufa­lo, jak też św. Fran­ci­szek Ksa­we­ry, św. Maria de Mat­tias . Do 2003 roku łączy­ła nas bar­dzo ści­sła współ­pra­ca w Domach Misyj­nych i apo­stol­stwie na zewnątrz, tak­że w kwe­stii pro­wa­dze­nia WKC. Nie­któ­re z sióstr Misjo­na­rek Krwi Chry­stu­sa odkry­ły swo­je powo­ła­nie przez WKC.

  1. Cha­ry­zmat i ducho­wość CPPS i WKC

Poję­cia cha­ry­zma­tu i ducho­wo­ści zosta­ły opra­co­wa­ne dokład­nie w oddziel­nej kate­che­zie. Obec­nie przy­po­mi­na­my naj­waż­niej­sze rze­czy. Cha­ry­zmat jest darem Boga, któ­ry naj­czę­ściej oso­ba obda­ro­wa­na, lub wspól­no­ty nie otrzy­mu­ją dla sie­bie, ale w służ­bie dla innych. Ducho­wość, to dro­ga jaką mają przejść oso­by, lub wspól­no­ty cha­ry­zma­tycz­ne, aby osią­gnąć cel swo­je­go powo­ła­nia chrze­ści­jań­skie­go  jakim jest świę­tość. Wspól­nym szcze­gól­nym  darem, cha­ry­zma­tem jaki otrzy­ma­li CPPS i WKC to dar Sakra­men­tu Chrztu św. i dar Chry­stu­so­we­go Odku­pie­nia we Krwi Chrystusa.

Jed­nak CPPS (Misjo­na­rze Krwi Chry­stu­sa) otrzy­ma­li oprócz tego Sakra­men­tu i daru Krwi Chry­stu­sa jesz­cze inne dary. Do ich  Zgro­ma­dze­nia nale­żą nie tyl­ko bra­cia , ale i kapła­ni, a więc jest też dar Sakra­men­tu Kapłań­stwa, a co za nim idzie dar Eucha­ry­stii i sakra­men­tu Pojed­na­nia. WKC spo­ty­ka się na roz­wa­ża­nie Sło­wa Boże­go i żyje Nim (Sło­wem Życia) moc­niej w szcze­gól­nych chwi­lach oso­bi­stych i we Wspól­no­cie. Nato­miast CPPS żyje na sta­łe we wspól­no­cie, jak rów­nież przede wszyst­kim pro­wa­dzi apo­stol­stwo i gło­si Sło­wo Boże w tajem­ni­cy Krwi Chrystusa.

Tym co jest wspól­nym akcen­tem ducho­wo­ści WKC i CPPS, to jest wyczu­le­nie na woła­nie Krwi Chry­stu­sa, czy­li na ludzi potrze­bu­ją­cych, co moż­na by nazwać języ­kiem papie­ża Fran­cisz­ka, pój­ściem na pery­fe­rie spo­łecz­ne, aby tam widzieć Jezu­sa w ubo­gich, aby gło­sić im pojed­na­nie przez Krew Chrystusa.

  1. Dzięk­czy­nie­nie za Zało­ży­cie­li i Patro­nów WKC

        Nale­ży tu wspo­mnieć o: św. Kasprze del Bufa­lo, bisku­pie Fran­cisz­ku Alber­ti­nim, Św. Fran­cisz­ku Ksa­we­rym, św. Marii de Mat­tias, św. Kata­rzy­nie ze Sieny. 

Mówiąc o św. Kasprze del Bufa­lo nazwie­my go Zało­ży­cie­lem, choć on sam tak się nie chciał nazy­wać. To On już po śmier­ci Bp Fran­cisz­ka Alber­ti­nie­go wdro­żył w życie jego inspi­ra­cje. Dzię­ku­je­my Bogu za św. Kaspra, któ­ry zajął się odno­wą moral­ną ludu i for­ma­cją ducho­wień­stwa w swo­ich cza­sach, któ­ry przez swo­ją pra­cę misjo­nar­ską i swo­ich misjo­na­rzy opa­no­wał pla­gę ban­dy­ty­zmu na całym Pół­wy­spie Ape­niń­skim. Dzię­ku­je­my za bisku­pa Fran­cisz­ka Alber­ti­nie­go twór­cy różań­ca do Krwi Chry­stu­sa i Współ­za­ło­ży­cie­la nasze­go Zgro­ma­dze­nia, któ­ry roz­mi­ło­wał nasze­go Zało­ży­cie­la w Naj­droż­szej Krwi Jezusa.

Dzię­ku­je­my za św. Fran­cisz­ka Ksa­we­re­go, któ­re­go patro­nem usta­no­wił św. Kasper, za jego wiel­ką odwa­gę i gor­li­wość misyj­ną w Bolo­nii, w Indiach, w Japo­nii i za jego cudow­ną inter­wen­cję, któ­ra uchro­ni­ła wzrok Kaspra del Bufa­lo przed ślepotą.

Dzię­ku­je­my za patron­kę św. Marię de Mat­tias, za jej miłość do Jezu­sa, Baran­ka Boże­go, któ­ry ofia­ro­wał swo­je życie za zba­wie­nie świa­ta. Za jej poświe­ce­nie się dla kate­chi­za­cji dziew­cząt, kobiet i mło­dzie­ży. Za jej życie, któ­re było pra­gnie­niem „spra­wia­nia przy­jem­no­ści Bogu” i pomo­cy „dro­gie­mu bliźniemu”.

Dzię­ku­jąc za św. Kata­rzy­nę ze Sie­ny naszą patron­kę, dzię­ku­je­my za jej miłość do Jezu­sa Ukrzy­żo­wa­ne­go, któ­ry nas Krwią swo­ją odku­pił, za jej miłość do bied­nych i trę­do­wa­tych, za jej wzór życia i siłę ducha w for­ma­cji  osób świec­kich w cza­sach śre­dnio­wie­cza. Dzię­ku­je­my za jej miłość do Kościo­ła widocz­ną w sza­cun­ku do papie­ża, bisku­pów i kapła­nów, za jej zatro­ska­nie o jed­ność Kościoła.

  1. Pra­ca w grupach(zadanie) -napi­sa­nie modli­twy dzięk­czyn­nej za Rodzi­nę Krwi Chry­stu­sa i pomo­dle­nie się nią np. przed Naj­święt­szym Sakra­men­tem indy­wi­du­al­nie lub wspólnie.

                                                                                                                                          amDg !

Biblio­gra­fia:

Papa­so­gli G., Świę­ty Kapłan. Kasper del Bufa­lo w służ­bie odno­wy Kościo­ła, Kra­ków 1987.

De San­ta Cruz A., Św. Kasper del Bufa­lo w: Apo­sto­ło­wie Krwi Chry­stu­sa, Opo­le 1984.

Hum­me­ler H., Kasper del Bufa­lo. Założy­ciel Zgro­ma­dze­nia Misjo­na­rzy Krwi Prze­naj­droż­szej, Rzym 1980.

Pal­lot­ti, W., Kasper del Bufa­lo jakim go zna­łem, War­sza­wa 1993.

Spi­ne­li M., Życie Kaspra del Bufa­lo, Bez odwra­ca­nia się wstecz, Wroc­law 1999.

Con­te­gia­co­mo L., Życie, oso­bo­wość i świę­tość Kaspra del Bufa­lo w: Kasper del Bufa­lo, Życie, cza­sy, oso­bo­wość, cha­ry­zmat, Czę­sto­cho­wa 1999, s. 43–88.

Mer­li­ni G., Życie Marii de Mat­tias, Rzym-Wro­cław 1990.

Listy Bło­go­sła­wio­nej Marii de Mat­tias Zało­ży­ciel­ki Ado­ra­to­rek Prze­naj­droż­szej Krwi Pana Nasze­go Jezu­sa Chry­stu­sa, t. I Wro­cław 1990.

Listy Bło­go­sła­wio­nej Marii de Mat­tias Zało­ży­ciel­ki Ado­ra­to­rek Prze­naj­droż­szej Krwi Pana Nasze­go Jezu­sa Chry­stu­sa, t. I Wro­cław 1993.

Werm­ter W., Powsta­nie i eta­py roz­wo­ju Wspól­no­ty Krwi Chry­stu­sa: Bóg-Wspól­no­ta – Misja, Czę­sto­cho­wa 1995 s. 217–229.

Wolań­ski P., Histo­ria prze­szcze­pie­nia i roz­wo­ju cha­ry­zma­tu CPPS w Pol­sce w: Misjo­na­rze Krwi Chry­stu­sa w Pol­sce. Sym­po­zjum CPPS Czę­sto­cho­wa, 17–18.04.1998, Czę­sto­cho­wa 1998, s. 30–39.I